เสพติดการกอด [Hugaholic]

“เฮ้ย” 

“เฮ้ย” 

ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ผมชน เขาสูงมาก ใส่ชุดนักศึกษาของมหาลัยชื่อดัง เขายื่นมือมาดึงผมให้ยืนขึ้น พอได้เห็นหน้าใกล้ ๆ เขาหล่อมากเลย 

หล่อมาก

หล่อชิบหาย

หล่อสัส

“ขอบคุณมากครับ” ผมตอบพร้อมหลบสายตาคนตรงหน้าไปด้วย ทำไมหล่อจังวะ แม่ง

“ไม่เป็นไรครับ อ้อเมื่อกี้ผอ. หาน้องกันอยู่นะ” 

“อ๋อ ครับ เฮ้ยเดี่ยวพี่...” ก่อนที่ผมจะทันได้ถามว่าทำไมเขารู้จักชื่อผม เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือเขาก็ดังขึ้นมาก่อน

Ringtone ~~

“ครับแม่ ผมคุยกับน้าเสร็จแล้วกำลังจะไปแล้วครับ...แปปนึงนะครับแม่ พี่ละไปนะน้องไว้เจอกันใหม่” เขารีบรับโทรศัพท์แล้วคุยกับแม่ของเขา ก่อนจะหันมาพูดกับผม พร้อมยิ้มกว้าง แล้วโบกมือลา แล้วหันหลังเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

“เอ่อ...ครับ” ผมที่ยังอยู่ในความงงรีบวิ่งกลับไปหน้าห้องผอ. ก่อนจะพบความจริงที่ว่า

ผู้ชายคนนั้นชื่อ กอด

คนที่กูเกลียดขี้หน้าอ่ะนะ 

คนที่กูหมั่นไส้มันมาสองปีแล้วอ่ะนะ

ตึก ตัก ตึก ตัก 

ชิบหายแล้วใจกู... เงียบ ๆ 

พี่คนนี้ที่มึงไม่ชอบหน้าไง มันแค่ยิ้มสวย 

สวยมาก ๆ 

มึงอย่าเต้นแรงดิหัวใจ เงียบ ๆ 

เงียบ ๆ ลงหน่อย

TB